Galicia, 1853. O inverno máis chuvioso da historia esnaquizou as colleitas e unha epidemia de cólera empeza a facer estragos entre a poboación. Orestes, o Tísico, o Rañeta e Trasdelrío, o Comido, Tomás o de Coruña e moitos outros rapaces que anhelan un futuro mellor para eles e as súas familias deciden abandonar os seus fogares e partir rumbo a Cuba para gañarse a vida nas plantacións de cana de azucre. Pero esa viaxe tenlles reservado un calvario que os seus cándidas mentes xamais serían capaces de imaxinar. Azucre é o relato novelado da auténtica historia de mil setecentos novos que viaxaron a Cuba para traballar e terminaron vendidos como escravos por obra de Urbano Feijóo de Sotomayor, un galego afincado na illa que, aproveitando a situación de necesidade dos seus compatriotas, promoveu unha campaña de colonización branca e substitución da man de obra levada desde África. Estas páxinas estremecedoramente fermosas, hipnóticas e evocadoras, afastadas de informes oficiais e fríos análises, dan voz aos silenciados deste terrible suceso que no seu momento constituíu un auténtico escándalo e que a memoria non pode ignorar.